در خودرو های دیفرانسیل عقب چون قطعات انتقال نیرو در عقب و جلو خودرو تقسیم می شوند، تقسیم وزن بهتری صورت می گیرد که در نتیجه وزن حین شتاب گیری به محور عقب که به عنوان محور محرک است، منتقل می شود و با بالا رفتن چسبندگی تایر های عقب، شتاب گیری بهتری انجام خواهد شد. خودرو های دیفرانسیل عقب چون در جلو خودرو دارای پیچیدگی کمی هستند، زاویه فرمان گیری بیشتری دارند و به همین خاطر نیز در محیط کوچک تری می توانند دور بزنند و همچنین به خاطر تقسیم وزن بهتر و فرمان پذیری بیشتر، دارای هندلینگ و خوشدستی بالاتری نیز خواهند بود.
اما این تقسیم وزن فقط منجر به هندلینگ و شتاب گیری بهتر نمی شود و در ترمز گیری ها نیز خود را نشان می دهد چرا که وجود وزن در بالای تایر های عقبی، از قفل شدن سریع آنها خودداری می کند و در صورت وجود سیستم ترمز قوی در محور عقب، کمک شایانی به توقف سریع تر خودرو خواهد شد.
همچنین چون در حین تریلر بستن و حمل خودرو، فشار بیشتری به محور عقب خواهد آمد، در خودرو های دیفرانسیل عقب این اتفاق به یک نکته مثبت تبدیل خواهد شد و کنترل خودرو خصوصا در هنگام حمل بار های سنگین، راحت تر خواهد بود. یکی از مشکلات خودرو های دیفرانسیل جلو در این است که چون حجم زیادی از قطعات و بخش های خودرو در جلو جمع شده اند، تعمیر و سرویس این خودرو ها سخت تر و با مشکلات بیشتری انجام می شود. اما چون در خودرو های دیفرانسیل عقب این قضیه رنگ کمتری دارد.
تعمیر این خودرو ها خصوصا در قسمت سیستم فنربندی جلو و فرمان، راحت تر خواهد بود.
ضمن اینکه در این خودرو ها دردسر اتصالات مختلف در چرخ های جلو نیز حذف شده است و استهلاک جلوبندی به واسطه کم شدن وزن در این قسمت و انتقال بخشی از آن به عقب خودرو، کمتر می شود. اما یکی از مزایای مهم قرار گرفتن دیفرانسیل در محور عقب، امکان بهره گیری از پیشرانه های قوی تر در این خودرو هاست. در خودرو های دیفرانسیل جلو چون تایر ها و سیستم فرمان تحت فشار وزن و دیگر قطعات قرار گرفته در دماغه خودرو هستند، اطلاعات چندان دقیقی از سطح مسیر حرکت به راننده منتقل نمی کنند و این در حالی است که در خودرو های دیفرانسیل عقب این ارسال اطلاعات در وضعیت بهتری قرار دارد
مطالب مشابه