در سال های اخیر اخبار زیادی از سرمایه گذاری شرکت های بزرگ روی پروژه های خودرو خودران، خودروی متصل و حمل ونقل هوشمند می شنویم. اما بسیاری از افراد دوست دارند بدانند دقیقاً چه زمانی این تلاش ها سودآور خواهند شد. درحالی که مسیر دستیابی به داده ها و بازاریابی در صنعت خودرو کاملاً روشن است، خودروهای خودران شرایط متفاوتی دارند. هنوز مسائل حل نشده زیادی در حیطه فناوری خودران وجود دارد که قانون گذاران با آن ها آشنایی ندارند. از جمله می توان به مسائل اخلاقی و نظارتی اشاره کرد که به نظر می رسد قانون گذاران به طور کلی از آن ها مطلع نیستند.
هم اکنون برخی شرکت ها، وسایل نقلیه خودران خود را در مناطق محدودی از ایالات متحده آزمایش می کنند. حرکت بعدی که برخی از شرکت ها مانند ویمو (Waymo) گوگل انجام داده اند، شامل تطبیق محصولات خودران برای استفاده در ناوگان تجاری است. اما سودآوری موضوع دیگری است و نگرانی های زیادی در این باره وجود دارد؛ بسیاری از کارشناسان از آماده نبودن این فناوری برای ورود به عرضه زندگی انسان ها نگران هستند و به نظر می رسد که زمان زیادی طول می کشد.
می دانیم که بسیاری از خودروسازان پیش تر فناوری نیمه خودران و سطوح پایین تر را به طور گسترده در مدل های خود ارائه داده اند. از جمله می توان به فناوری اتوپایلوت تسلا، سوپرکروز کادیلاک و پروپایلوت نیسان اشاره کرد. سیستم های کمک راننده به عنوان گزینه استاندارد در مدل های تولیدی قرار می گیرند، بااین حال رانندگان هنوز هم مسئول اصلی کنترل خودرو هستند. سردرگمی مصرف کنندگان و مجموعه ای از حوادث برجسته که سیستم های پیشرفته رانندگی نیمه خودران طی چند سال گذشته در آن دخیل بودند، باعث می شود تا مردم ذهنیت خوبی درباره این فناوری نداشته باشند. بااین حال هر روز بر تعداد افرادی که از فناوری خودرو خودران و مزایای آن آگاه می شوند، افزوده می شود.
خودروسازان هنوز به دنبال فرستادن خودروهای خودران در نمایشگاه های فروش نیستند. بیشتر خودروسازان و شرکت هایی که در این زمینه فعالیت می کنند، قصد دارند محصولات خودران را ابتدا در خدمات اشتراک سواری، شرکت های تحویل کالا و تجارت الکترونیک به کار بگیرند. اگرچه پیشرفت فناوری خودران در ابتدا بسیار سریع بود، اما هرچه جلوتر می رویم از سرعت پیشرفت کاسته می شود و هزینه های موردنیاز نسبت به پیش بینی های اولیه افزایش می یابند. برای مقابله با چنین مواردی، برخی شرکت ها به دنبال تقسیم هزینه ها با شرکای خود هستند و برخی نیز به جای هزینه کردن روی موارد پرهزینه، آن را از شرکت های دیگر خریداری می کنند؛ به عنوان مثال می توان به هوش مصنوعی و فناوری حسگرهای استفاده شده در خودروهای خودران اشاره کرد.
مشارکت در زمینه فناوری خودران شبیه خیابان دوطرفه است. همکاری صنعتی در میان تعداد زیادی از خودروسازان دیده می شود که از جمله می توان به خرید مینی ون کرایسلر پاسیفیکا توسط ویمو (استفاده در ناوگان خودران و روبوتاکسی)، خرید Argo AI توسط فورد و حتی همکاری بی ام و با گروه دایملر اشاره کرد. شرکت های کمی نیز وجود دارند که به تنهایی برای توسعه فناوری خودران تلاش می کنند اما درآمد آن ها در حقیقت منعکس کننده تاثیرگذاری چنین سرمایه گذاری است.
کارشناسان معتقدند که وسایل نقلیه خودران قادر نخواهند بود بدون دستیابی به استاندارد جهانی برای فناوری های خودرو متصل و ارتباط دائمی بین خودروها یا سایر زیرساخت های وابسته، در شرایط واقعی عمل کنند. الکساندر ماریان، مدیر اجرایی بخش آزمایش خودرو و صنعت در شرکت AlixPartners LLP می گوید:
یکی از عناصر کلیدی [در راه اندازی یک مدل تجاری] ایجاد مشارکت و همکاری است. تولیدکنندگان همیشه عادت داشته اند که در مرکز همه چیز قرار داشته باشند، اما اکنون باید درباره قابلیت های اصلی و نیازهای خود بازنگری کنند. توسعه بخشی از دستورالعمل کلی برای آینده است. شرکت های سازنده باید راهی برای سودآوری خودروهای خودران پیدا کنند تا بتوانند آن ها را به دنیای واقعی بیاورند. مصرف کنندگان هنگام نشستن در خودروی خودران می توانند با سیستم سرگرمی و اطلاعاتی بازی کنند، خریدهای روزانه را به صورت آنلاین انجام دهند یا تبلیغات تجاری شرکت های حامی را ببینند. بااین حال ناوگان تجاری خودروهای خودران هنوز هم باید روش های بیشتری برای کسب درآمد داشته باشند. اگر شما بتوانید استفاده از وسایل نقلیه خودران را افزایش دهید، این محرکی واقعی برای سودآوری خواهد بود. سود شرکت در ناوگان خودران به مدل موثر بهره برداری بستگی دارد.
اگرچه سرمایه گذاری سنگینی روی پیشرفت فناوری خودران انجام می گیرد، باتوجه به برنامه ریزی های کنونی به نظر می رسد که حاصل آن ها چند دهه طول بکشد. اما طرح فورد برای آزمایش سرویس تحویل مواد غذایی با شرکت دومینو و تلاش های جنرال موتورز برای راه اندازی سرویس تاکسی خودران، از جمله مدل هایی هستند که فعلاً نمی توانند به سودآوری اوبر یا لیفت دست یابند؛ یا حداقل نمی توان خوشبینی زیادی درباره آینده آن ها داشت.
مطالب مشابه